راه چاره قاجار ها برای تأمین آب تهران - وبلاگ دیور

به گزارش وبلاگ دیور، روزنامه خراسان نوشت: تهران در دوره قاجاریه به عنوان مرکز ایران برگزیده شد و بعدها، طی یک قرن، به تدریج توسعه یافت و به شهری بزرگ تبدیل شد. این مسئله، دردسر هایی را برای اداره امور مرکز به وجود آورد که اهمّ آن ها مسئله تأمین آب بود.

گزارش های متعدد تاریخی از این دوره نشان می دهد که همزمان با شروع خشکسالی در میانه دوره قاجار، در عصر فرمانروایی ناصرالدین شاه، شرایط در مرکز بسیار بغرنج شد.

در پاییز سال 1281 ش، یک ژاپنی به نام ماساجی اینووه با طی کردن راهی طولانی از جهت ترکستان و قفقاز، وارد ایران شد و به تهران رسید.

او یک سال بعد و پس از بازگشت به کشورش، خاطرات سفر خود را به رشته تحریر درآورد و در آن، به موضوع کمبود آب در مرکز ایران چنین اشاره نمود: تامین آب شرب تهران، مسئله ای سخت است.

طرحی در میان است که شاخ آبه ای از شاهرود را که به غرب روان است، به سوی جنوب برگردانند و این آب را که اکنون صرف آبیاری دشت میان تهران و قزوین می گردد، برای آب آشامیدنی این دو شهر مصرف نمایند.

این رودخانه در تابستان که کم آب است، در هر ساعت چهارده میلیون گالن آب دهی دارد و در بهار که برف ها آب می گردد، همواره طغیان می نماید و آبادی های کنار آن را آب می گیرد.

گزارش ماساجی اینووه، احتمالاً قدیمی ترین گزارش موجود از طرح آبرسانی به تهران است که به وسیله یک خارجی مورد توجه قرار گرفته است.

جالب است بدانید که اینووه در آن موقع، دانشجوی دانشگاه وین در اتریش بود و از طرف دولت متبوعش مأموریت داشت که ضمن سفر به اروپا، گزارشی از قفقاز، ماوراءالنهر و ایران هم تهیه کند.