تخریب در اکوسیستم آبهای آزاد - وبلاگ دیور

به گزارش وبلاگ دیور، گرم شدن کره زمین و سرریز شدن میزان زیادی مواد آلوده و آلاینده به آبهای آزاد، موجب کاهش اکسیژن محلول در آب شده که موجب خالی شدن آب از موجودات آبزی و مرگ و میر آنها و نیز تغییرات ناگوار زیست محیطی شده است. آنچه میتواند این فرایند را کند و یا متوقف کند، مهار سیل فاضلاب و موادمغذی به درون آبهای آزاد و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی ست

اقیانوس در مرز خفگیست، و این بخاطر اشتباهات ماست! وقتی اکسیژن محلول در آب کم شود، ماهی ها تاوانش را میدهند

چکیده

گرم شدن کره زمین و سرریز شدن مقدار زیادی مواد آلوده و آلاینده به آبهای آزاد، موجب کاهش اکسیژن محلول در آب شده که موجب خالی شدن آب از موجودات آبزی و مرگ و میر آنها و نیز تغییرات ناگوار زیست محیطی شده است. آنچه میتواند این فرایند را کند و یا متوقف کند، مهار سیل فاضلاب و موادمغذی به درون آبهای آزاد و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی ست.

تعداد کلمات : 1276 / تخمین زمان مطالعه : 6 دقیقه

نویسنده: ویندی ویسبرگر

مترجم: محمدتقی مهری

اقیانوس منطقه مرگ- محل هایی از دریا که اکسیژن شدیدا یا کاملا رو به کاستی ست و بسیاری از گونه های زیستی نمیتوانند به حیات خود ادامه دهند- در حال افزایش اند و دانشمندان هشدار داده اند که این فرایند به رشد خود ادامه میدهد مگر اینکه ما فاکتورهای تغییر آب و هوایی دنیا را کنترل کنیم که این همان نگرانی تشدید تغییر در خواص شیمیایی اقیانوس است.

حتی در خارج از این منطقه ها اقیانوس که بزودی غیرقابل سکونت خواهد شد ، افزایش دمای دنیا و سیل بی رویه آلودگی، مقادیری اکسیژن را در آبهای آزاد و منطقه ها ساحلی از بین میبرد و تهدیدی ست برای تمامی حیاتهای آبی در سراسر دنیا.

این بینش بر خفه کردن و از بین بردن اکسیژن اقیانوس به صورت جدی، در مطالعات نو مورد آنالیز قرار گرفته است و در مجله Science (دانش) به چاپ رسیده است. این تحقیق، اولین مطالعه ای ست که ارزیابی جامعی از کاهش اکسیژن اقیانوس و پسامد های آن ارائه میکند. و البته کمبود اکیژن در اقیانوس تنها به معنی مسائل گیاهان و حیوانات در حال زیست در زیرآب نیست- این موضوع حتی میتواند باعث پیامدهایی بر زندگی روی زمین و خارج از آب هم باشد که مورد بحث و مطالعه پژوهشگران است.

در حالیکه مولکولهای آب دارای اتم اکسیژن هستند، آب سیال باید حاوی اکسیژن محلول در آب هم باشد تا ماهی ها و دیگر جانداران آبی بتوانند تنفس نمایند. منابع اصلی اکسیژن- که منطقه ها محروم از آن در خط مقدمش قرار دارند- که رودخانه هایی که در قرن 19 به دریا ریخته میشوند حاوی آن، و کاهش اکسیژن آنها منجر به فاضلاب ها و گندآب های شهری این روزهای ما بود، دنیس بیتبرگ که یک نویسنده و محقق بر روی زیست موجودات دریایی ست را به همراه مرکز تحقیقاتی زیست محیطی اسمیتسونیان ،به تالیف واداشت که دانش زنده طی یک ایمیل اعلام کرد.

از آن به بعد، رشد فعالیتهای صنعتی و کشاورزی، توازن شیمیایی اقیانوس را به وسیله منطقه های که در همه جای دنیا یافت میشود و به وسیله آلودگیها و مواد مغذی اکسیژن آب را شدیدا تقلیل میدهند، بر هم زده است. در همین اثنا، افزایش دمای دنیای، قابلیت انحلال اکیژن در آب را مختل نموده و توزیع و پخش شدن اکسیژن در قسمتهای عمیق تر را مانع شده است. و در همین زمان، بعضی گونه های آبزی به خاطر گرمای بیشتر و اسید زیاد موجود در اقیانوس، به طور فزاینده ای رو به رشد نهاده اند که موجب افزایش اکسیژن مورد احتیاج آنها میشود.

آلودگی میتواند موجودات آبزی را از اکسیژن اکوسیستم شان بی نصیب کند. در 6 مارس 2000، هزاران ماهی مرده در رودریگو د فریتراس برزیل به سطح آب آمدند که این واقعه بعد از سرریز شدن سیل آسای آلودگی به آبها بود.

بیشتر بخوانید : واقعیت های آلودگی اقیانوس ها

یک آنالیز دنیای

تیمی متشکل از دانمشندانی از تارنمای دنیای اکسیژن اقیانوس، گروهی بودند که به وسیله هیئت چند دولتی اقیانوس شناسی سازمان ملل، در سال 2016، تحقیقاتی انجام دادند و دریافتند که نواقص و خسارات اقیانوس های کره زمین حائز اهمیت است.

پس از گذشت 50 سال، اقیانوس از کاهش حدود 85 بیلیون تُن (77بیلیون متر تن) اکسیژن رنج میبرد که مساحتی که روی هم رفته و نهایتا به مقدار اتحادیه اروپاست را آلوده میکند. از دید دنیای، مقدار اقیانوس هایی که اکسیژن آبهای آنها به صفر رسیده است، 4 برابر شده اند در حالیکه منطقه های که در تحت عنوان منطقه کم اکسیژن قرار دارند، به 10 برابر افزایش یافته سات که تحقیقات نشانگر این مطلب است. بر اساس مطالعات، مقاومت منطقه ها ساحلی و دریاها که چسیبیده به هم هستند، از زمانیکه شرایط کم اکسیژنی به وجود آمده، هزاران سال است.

منطقه ها کم اکسیژن در سراسر دنیا وجود دارند. نقاط قرمز رنگ منطقه ها ساحلی را نشان میدهد که اکسیژن آنها به 2 میلی گرم در هر لیتر یا کمتر از این، کاهش یافته است، و نقاط آبی رنگ، جاهایی هستند که به همین مقدار کمبود اکسیژن دارند و در آبهای آزاد هستند.

بریتبرگ میگوید: اگر ما حدود 4.5 میلیون کیلومتر مربع از زمینهای حاصلخیز را از دست بدهیم، همه مضطرب و نگران خواهند شد. ولی آنچه در زیر ظاهر اقیانوس در حال رخ دادن است، در محدوده دید ما نیست و به سادگی میتوان به آن توجه نکرد یا آنرا کلا نادیده گرفت.

همچون مراتب اکسیژن در یک قطره آب، رفتار و رشد ماهی مانند دیگر موجودات موجود در اقیانوس هم تغییر میکند-نبود اکسیژن میتواند آنها را آسیب پذیرتر در برابر بیماریها کند، یا اینکه فراوری مثل کردن را رایشان سخت سازد. در موارد حادتر، ممکن است آنها خفه شوند. در حالیکه گونه های مشخصی از موجودات میکرواورگانیسم (موجودات بسیار ریز) در شرایط کمبود اکسیژن هم رشد مینمایند، بیشتر جانوران بزرگتر دریایی یا میمیرند یا آب های کم اکسیژن را رها نموده و اکوسیستم های نزدیک را که توزان زندگی را بر هم زده اند را مورد تاخت و تاز قرار میدهند، رشته غذایی را از هم پاره مینمایند یا آسیب پذیری آنها در برابر شکارچیان را بیشتر مینمایند که این مبحث در پژوهش نویسندگان بیان شده است.

بازگرداندن اکسیژن به شکل اولیه خوداقیانوس منطقه مرگ- محل هایی از دریا که اکسیژن شدیدا یا کاملا رو به کاستی ست و بسیاری از گونه های زیستی نمیتوانند به حیات خود ادامه دهند- در حال افزایش اند و دانشمندان هشدار داده اند که این فرایند به رشد خود ادامه میدهد مگر اینکه ما فاکتورهای تغییر آب و هوایی دنیا را کنترل کنیم که این همان نگرانی تشدید تغییر در خواص شیمیایی اقیانوس است.

بریتبرگ در ایمیلی به مجله دانش زنده گفت: در بعضی موارد، شواهد نشان میدهد که این آسیب میتواند رفع شود و جاهایی که مواد مغذی و فاضلابی اکسیژن را از آب مکیده است، هنوز هم میتواند بازیافت شود به شرطیکه مجرای آلاینده ها قطع شود.

بریتبرگ میگوید: به عنوان مثال، بخشهایی از مصب رود تمز در لندن و مصب رودخانه ى دلاور- که هر دو مدت زیادی بدون اکسیژن و بدون ماهی به سر برده بودند- در حال حاضر خیلی پیشرفت نموده اند و الان میزبان تعداد زیادی از ماهی های زنده اند.

و همینطور در شاخآب چساپیک استان ماساچوستز- که مدت مدیدی به منطقه مرگ معروف بود که بطور فصلی بیش از 30درصد از این منطقهرا پوشش میدهد- آلودگی نیتروژن به مقدار 24 درصد کاهش یافت که در نتیجه بهبود اقدامات کشاورزی و مدیریت فاضلاب بود و هوا نیز کیفیت بهتری بخاطر متعادل سازی در عملیات تمیز کردن هوا، پیدا کردند، بر اساس مطالعات.

بریتبرگ میگوید: بهر روی، وقتی اکسیژن در آبهای آزاد کم شود، همه ما در قلمرویی ناشناخته قرار داریم و نمیدانیم چه مدت طول خواهد کشید تا اقیانوس واکنش خود را نشان دهد. اشاره به این موضوع دنیای، احتیاج به همکاری همه دنیا و ابتکار و نوآوری در کم کردن صدور و پخش سوختهای فسیلی و مهار کردن آلودگی مواد مغذی. احداث منطقه ها محافظت شده بیشتر در اقیانوس و حمایت از سیاستهایی دارد که حتی در زندگی موجودات آبزی در خطر قرار گرفته و آسیب پذیر، نیز میتواند به کوشش برای بازسازی اکوسیستم(اکوسیستم) یاری کند. نقل از گروه تحقیقات مؤلفین.

بریتبرگ میگوید: کاهش دادن و در نهایت لنگ لنگان متوقف کردن اکسیژن آبهای آزاد، و نیز افول اکسیژن در آبهای ساحلی که بخاطر تغییرات آب وهوایی ست، کوششی دنیای قصد دارد، ولی حتما باید انجام شود- نه تنها بهبود اکسیژن در اقیانوس، بلکه بخاطر اجتناب از بدترین نوع ویرانی که گرمای کره زمین میتواند باعث آن شود

برگرفته از: www.livescience.com

منبع: راسخون